เหนื่อยใจช่วงนี้รู้สึกเหนื่อย และล้า คงเป็นไปตามอายุนะ คนแก่ก็ไม่มีอะไรนะ อยากให้ใครมาสนใจบ้าง ไม่ได้แก่ตามเวลาที่ดูไร้ค่า และได้เห็นความตกต่ำของเพื่อนร่วมอาชีพ รู้สึกเศร้าใจอยากบอกไม่ถูก
อาซิ่ม ทำไมลื้อยังไม่หยุด หยุดได้แล้ว ให้ลูก ให้หลานมาแบ่งเบาภาระ
อาซิ้มว่า "โชห่วย ร้านชำไม่มีใครอยากทำแล้ว ทุกคนอยากทำงานสบาย ไม่มีใครอยากลำบาก ถ้าอั๊วไม่ยอมลำบาก แล้วลูก หลานมันจะมีวันสบาย เหมือนวันนี้มั้ย"
ทุกวันเหมือนอยู่เดี่ยวดาย ความมืดที่ไม่มืดมิด สัมผัสกับพลังชีวิตที่อยู่รอบตัว สายตามองออกไปสุดลูกตา กระทั่งมีบางสิ่งมากระทบสายตาอันพร่ามัว อืมแสงสว่างยามเช้าช่างสดชื่นจริง วันใหม่มาแล้ว ชีวิตยังคงดำเนินต่อไป ไม่ย่อ และไม่ท้อดุจดั่งตะวัน แม้ข้างหน้าจะเป็นผาชันก็ไม่หวั่น แต่อั๊วก็จะไม่โดดไปเป็นคนแรกแน่นอน
ผมดูเงินในกระเป๋าซึ่งนับวันมันก็จะหดหายไป พร้อมกับการลดดอกเบี้ยของธนาคารอีกละลอก ในวันแห่งความรัก ที่ผ่านมา ผมพูดอ้อมๆ กับทางบ้าน(เมียอั๊วเอง ชอบว่าอั๊วหลงๆ ลืมๆ )ไม่อยากให้กังวลใจ หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป สิ้นปีคงมีการเปลี่ยนแปลง
ก่อนจะกลับบ้าน เอ่ยปากบอกซิ้มว่างๆ มานั่งคุย จิบน้ำชา เล่าเรื่องวันวาน อย่าด่วนจากไปเสียก่อนล่ะ
หากใครได้ไปแมคโครเห็นหญิงหลังค่อมนิดๆ ลากรถอยู่คนเดียว โปรดเห็นใจ และเข้าใจ เงินอุดหนุนเล็กน้อยจากท่านที่ซื้อของจากร้านชำแถวบ้าน มันมีค่า แม้ว่าร้านโชห่วยส่วนใหญ่จะเห่ยๆ ก็ตาม
Photo: www.oknation.net/blog/kibo
