ฝากชีวิต

อ้างอิงจาก สารบอแร็กซ์ (Borax)

เราส่ง ลูก-หลานให้ไปเรียนสูงๆ หวังที่จะให้มาพัฒนาคุณภาพชีวิต แก่ตัวเองและสังคม แต่เด็กเหล่านี้กลับไม่ได้ใช้ความรู้ให้เป็นประโยชน์เท่าที่ควร หรือไม่ได้ใช้เลย

การมิได้ทำหน้าที่อันพึงกระทำ จะย้อนกลับมาสู่สังคมในรูปแบบต่างๆ แต่จะตั้งข้อสังเกตในด้านสุขภาพ พนักงานออฟฟิต เชื่อว่ามีการศึกษาที่ดี แต่อาหารในแต่ละมื้อนั้น เขากำลังฝากชีวิตให้แเ่ผู้ที่เรียกตัวเองว่า หาเช้ากินค่ำ ที่ไม่ได้มีโอกาสทางการศึกษาสูง

สารปนเปื้อนต่างๆ สารมีพิษที่อยู่ในอาหาร ปริมาณมากเกินของชูรส แม้ว่าเราจะบอกกล่าวก่อน แต่ทุกอย่างก็ลงไปอยู่ในน้ำซุปแล้ว

ถามว่าลูกสาวคนขายก๋วยเตี๋ยว มีความรู้หรือเปล่า ส่วนใหญ่ก็เรียนหนังสือกันทั้งนั้น รู้ทั้งรู้ น้ำปลา น้ำส้มสายชูราคาถูกมากๆ นั้นมันไม่ได้มาตราฐาน ก็ยังทำอยู่ทุกวันด้วยความเคยชิน เขาสามารถเปลี่ยนความคิดของพ่อแม่ เรื่องมักง่าย ไม่เห็นแก่สังคมได้หรือเปล่า แล้วพ่อค้า-แม่ค้าจะส่งลูกไปเรียนทำไมกัน

แล้วลูกตัวเองก็ไปกินอาหารข้างนอก เข้าสู่วังวน กงเกวียน
ไส้กรอก สีแดงๆ ลูกชิ้นราคาถูก มันไปอยู่ในโรงเรียนให้เด็กกินได้อย่างไร สถานศึกษาหลายแห่งละเลยได้อย่างไรกัน

คนในกระทรวงสาธารณสุข เวลาออกมาหาของกินตอนพักเที่ยง ก็เห็นกินกันอย่างไม่กลัวตาย
จากคำกล่าวที่ว่า อายุขัยเฉลี่ย คนเราจะยืนยาว เนื่องจากเทคโนโลยีทางการแพทย์
อั๊วม่ายเชื่อ