ไม่ ขายสุราในวันเลือกตั้ง

ไม่ ขายสุราในวันเลือกตั้ง

เมื่อวานเป็นวันเลือกตั้งผู้ว่ากทม ห้ามขายสุราทุกชนิด
เลืิอกตั้งบ่อยๆ ก็ดี มีสินค้า 2 อย่างในร้าน ที่ขายแล้วรู้สึกกระอ่วนใจบอกไม่ถูก ก็คือ บุหรี่ และเหล้า แม้ว่าเซลล์ และตัวแทนขาย จะพยายามชักชวน ก็จะไม่เพิ่มรายการ และจำนวน

หลักการ 20/80 สำหรับร้านผมอาจจะเป็น 10/80 คือว่าร้านผมอยู่ได้ด้วยอบายมุข สิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ มันเป็นสิ่งที่น่าเศร้าใจมาก แต่ก็เป็นสิ่งที่หล่อเลี้ยงให้ร้านดำรงอยู่ได้ หากไม่ขาย บุหรี่ หล้า เบียร์ ก็คงต้องปิดร้าน
สินค้าเพียง 10 เปอร์เซ็นต์ แต่ลูกค้าบริโภคทุกวัน
ทำไมถึงกิน เหล้า เบียร์ได้ทุกวัน

ซื้อข้าวถุงหนึ่งจะกลับมาอีก ประมาณ 15 วัน
ซื้อยาสีฟันหนึ่งหลอด จะกลับมาอีก 20 วัน
ซื้อน้ำปลา 1 ขวดจะกลับมาอีก 30 วัน
ทั้งนี้ ทั้งนั้น ก็ขึ้นอยู่กับ จำนวนสมาชิกในครอบครัวนั้นๆ

กลับมาเรื่อง ห้ามขายสุรา ผมไม่ขายอยู่แล้ว เพราะเหล้า และบุหรี่มันอยู่ หลัง counter bar ของคนขาย
แต่ อ้ายสิน คนขับสามล้อเดินไปหยิบเบียร์ในตู้แช่
เฮ้ยอาสิน วันนี้เป็นวันเลือกตั้ง อั๊วไม่ขายเหล้า
มันว่า "เฮีย ผมไม่ได้มาเลือกตั้ง ผมเป็นคนต่างจังหวัด" ดูมันพูด
และอีกหลายคน กับประโยค "... ", "... " ที่พยายามจะพูดให้เป็นเหตุ เป็นผล บางรายเตรียมถุงผ้ามาใส่เลยทีเดียว ช่างไม่กลัวตำรวจเลย ซึ่งอยู่ห่างออกไป 5 คูหา
แต่ดีที่เอาของไป แล้ววางเงินเอาไว้ แบบไม่ขาดไม่เกิน (คราวที่แล้วให้แบงค์ร้อย อั๊วไม่ทอนให้ เอาไปเก็บเข้าที่เดิมก่อน) กินเหล้าเท่ากับแช่ง
เบื่อๆ บ่ายยังไม่ทันปิดหีบรอฟังผลอั๊วก็ปิดร้าน (ก็อั๊วรู้อยูแล้วว่าใครจะได้เป็นผู้ว่า กทม)

พาครอบครัวไปดู ความสุขของกะทิ กลับถึงบ้าน 3 ทุ่ม